ذخیره دانش

سازمان‌ها پيش از آنكه به منظور بازيابي بعدي، اقدام به ذخيره­ي دانش كنند، بايد اطلاعات مهم را شناسايي كرده، بهترين روش حفظ آن را تعيين نمايند. سازمان‌ها از طريق ارزيابي، پژوهش و آزمايش به اطلاعات معني مي­بخشند. ذخيره­ي دانش، سيستم­هاي فني از قبيل ركوردها و بانك اطلاعاتي و فرايندهاي انساني را مانند حافظه­ي جمعي و فردي و اجماع نظرات، به كار مي­گيرد.

سيستم ذخيره­ي دانش بايد داراي موارد ذيل باشد:

ـ ساختاري كه اجازه مي­دهد سيستم، اطلاعات را به طور سريع و صحيح دريافت و ارائه كند؛

ـ طبقه بندي (اطلاعات) از قبيل رويدادها، سياست­ها يا رويه­ها كه بر پايه نيازهاي يادگيري انجام مي­شود؛

ـ توانايي ارائه­ي اطلاعات مورد نياز به صورت روشن و دقيق؛ و

ـ محتوايي كه دقيق و به موقع بوده و همواره در دسترس است.

سازمان به كمك سيستم ذخيره­ي دانش، قادر به حفظ و نگهداري دانش مي­شود؛ در اين صورت دانش، دارايي شركت مي­شود. بدين ترتيب دانش شب­ها به خانه نمي­رود و يا هنگامي كه كارمندي ترك خدمت مي­كند، شركت آن را از دست نمي­دهد (Coakes et al, 2010).

تحلیل و داده کاوی

داده­كاوي، یکی از جديدترين ابزارهای تحليلي براي تواناسازي سازمان‌ها جهت يافتن معني و مفهوم در    داده­هاي آن‌ها است. كاركنان به وسيله كشف الگوهاي جديد يا متناسب نمودن مدل­ها با داده­ها، مي­توانند اطلاعات را براي كمك به توسعه استراتژي­ها و پاسخگويي به سؤالات پيچيده­ي كسب و كار، ذخيره و سپس استخراج كنند. امروزه نرم­افزاري توسعه يافته است كه بتواند حجم عظيمي از اطلاعات را تحليل و الگوهاي پنهان را شناسايي نمايد. در حالي كه فرايند تحليلي آنلاين مي­تواند پاسخگوي سؤالات مديران باشد، نرم­افزار داده­كاوي پاسخگوي سؤالاتي از مديران است كه هنوز بدان فكر نكرده­اند (Chua & Goh, 2008).

وظايف متعددي براي داده­كاوي وجود دارد؛ از قبيل، طبقه­بندي، پيش بيني، خوشه بندي، خلاصه­سازي و مدل­سازي وابستگي­ها وكشف تغيير و انحرافات. روش­هاي داده­كاوي شامل شيوه­هاي مبتني بر نمونه قوائد و درخت تصميم، رگرسيون غيرخطي و طبقه­اي، مدل­هاي احتمالي وابستگي گرافيكي، يادگيري ارتباطي و عاملان هوشمند است.

لینک جزییات بیشتر و دانلود این پایان نامه:

رتبه بندی استراتژی مدیریت دانش با استفاده از رویکرد تلفیقی ANP و DEMATEL (مطالعه موردی: شهرداری تهران)