ما انسان ها خیلی بیشتر از آنچه تصورش را هم بکنیم، از همان دوران کودکی به شنیدن داستان زندگی و روایت های شخصی علاقه داشته و عادت کرده ایم.
حتما یادتان هست در دوران کودکی، پدر و مادرها بارها و بارها داستان زندگی شخصی شخصیت های تخیلی و حتی واقعی را برای ما می خواندند و ما در ذهن خود با این شخصیت ها همزادپنداری کرده؛ دوست شده و حتی از آنها متنفر شده ایم!
همه ما در دوران تحصیل چه در دانشگاه و چه در مدرسه، گاهی مجبور بودیم داستان زندگی شخصی خود را بنویسیم، مخصوصا زمان هایی که معلمان و استادان از ما می خواستند تا نظر خود را درباره یک موقعیت؛ یک مسئله یا حتی یک فرد بیان کنیم.
تولید محتوا برای زندگی نامه
ما در جایگاه یک مخاطب، اغلب مجذوب خاطرات؛ زندگی نامه ها و داستان های زندگی شخصی طولانی می شویم، چون این داستان ها مراحل مختلف تفکر؛ ایده ها و احساسات نویسندگان را به شکلی کلی تر، بررسی می کنند.
طبق تحقیقات روانشناسی دنیای جدید، نوشتن داستان زندگی باعث می شود تا نویسندگان، اتفاقات؛ دردها و تجربه های گذشته خود را حس کرده و آنها را از وجود خود، رها و آزاد کنند. در نتیجه، این حس آزادی که در اثر نوشتن داستان زندگی خود به آنها دست می دهد موجب می شود تا قدرت؛ تحمل و مقاومت آنها در مقابل اتفاقات زندگی افزایش پیدا کند.
در این مقاله، ما در مورد اینکه داستان زندگی شخصی چیست و همچنین چگونگی نوشتن داستان زندگی بحث خواهیم کرد. بنابراین، اگر شما هم جزء آن دسته از افرادی هستید که به نوشتن داستان زندگی خود علاقه دارید، حتما تا پایان این مقاله همراه ما باشید.
داستان زندگی شخصی چیست؟
روایت های شخصی در محیط های آموزشی مثل دانشگاه ها و خارج از آن نوشته می شوند.
این نوع روایت ها، شامل داستان های زندگی شخصی؛ خاطرات پرفروش افراد؛ کتاب ها یا رویدادهای نوشته شده توسط دانش آموزان و دانشجویان هستند.
نگارش داستان زندگی بر رشد؛ تفکر و اندیشه؛ تجربه ها و درس های زندگی شخصی متمرکز است.
شنیدن داستان زندگی افراد مختلف، به ما امکان می دهد تا دنیا را از دید آنها دیده و بتوانیم احساسات و تفکرات دیگران را بهتر و بیشتر درک کنیم.
اگر دقت کرده باشید، همه ما با خواندن جملاتی مثل ‘من فکر می کنم’ یا ‘من احساس می کنم’، بلافاصله مانند نویسنده فکر کرده و مانند او احساس می کنیم! دلیل این امر این است که مغز انسان نمی تواند تشخیص دهد که آنچه در حال خواندن آن هستیم، متنی واقعی است یا خیالی!
بنابراین، از آنجا که مغز انسان نمی تواند تشخص دهد چیزی که در حال خواندن آن هست واقعی است یا خیر، می توانیم به سادگی نکات مثبت داستان را از نظر شناختی و احساسی در ذهن خود ثبت کنیم.
نوع داستان زندگی که در محیط های آموزشی مانند مدارس یا دانشگاه ها روایت می شوند، تجربی؛ حکایت یا شخصی است.
نگارش این نوع داستان ها، باعث می شود تا نویسنده افکار؛ احساسات؛ ایده ها و نظرات خود را با خلاقیت بیان کند. طول این نوع روایت ها می تواند از چند پاراگراف شروع شده و تا صدها صفحه به پایان برسد.
در محیط های غیرآموزشی، داستان های زندگی به عنوان نوعی ‘روزنامه نگاری’ یا ‘کارهای غیر داستانی’ تحت عنوان ‘روزنامه نگاری داستانی’ محسوب می شوند.
حتی نشریات بسیار معتبری مانند ‘نیویورک تایمز’ و ‘مجله تایم’، بخش هایی را به ‘داستان های زندگی’ و ‘روایت های شخصی’ اختصاص داده اند. علاوه بر این، مجله ‘نیویورکر’ به صورت تخصصی در حوزه ‘زندگی نامه و داستان زندگی’ فعالیت می کند.
اگر بخواهیم به صورت خلاصه به تعریف داستان زندگی بپردازیم، باید بگوییم:
یک روایت شخصی، شامل موضوعات قابل انعکاس و قابل تأمل مانند ارزش های شخصی ویژه ای می باشد که نویسنده این موضوعات را با صدایی قدرتمند و دیدگاهی منحصر به فرد، به سمع و نظر مخاطب می رساند.
این نوع داستان ها و روایات، اغلب به صورت اول شخص نوشته شده و لحظاتی خاص از زندگی نویسنده را در بر می گیرد که بسیار ارزشمند بوده و جای بحث دارد.
نحوه نگارش داستان زندگی به صورت کاملا حرفه ای
یک نویسنده حرفه ای، برای نوشتن داستان زندگی شخصی، باید هم عینیت ها و هم ذهنیت ها را در نظر بگیرد.
شما به عنوان یک نویسنده، باید آنقدر عینیت قوی و بالایی داشته باشید تا به طور کامل، اهمیت یک اتفاق یا یک موقعیت را به خوبی درک کرده و بتوانید در مورد آن اتفاق بنویسید و حق مطلب را به خوبی ادا کنید.
از طرف دیگر، شما باید آنقدر ذهنیت قوی و روشنی داشته باشید تا بتوانید افکار و احساسات خصوصی خود را با هنرمندی و جذابیت تمام به متن استان تزریق کنید و منظور خود را به طور کامل به مخاطب برسانید.
مانند همه انواع نوشته ها، برای نوشتن یک زندگی نامه شما به یک راهنما نیاز دارید تا بتوانید در چارچوب این راهنما، داستان زندگی خود را به صورت کاملا حرفه ای و مخاطب پسند نگارش کنید.
6 راهنمای مهم درباره نحوه نوشتن زندگی نامه
1. روایت شخصی خود را مثل یک داستان بنویسید.
شما باید روایت شخصی خود را مثل یک داستان بنویسید. بنابراین، این روایت به عنوان یک داستان باید شامل مقدمه؛ شخصیت ها؛ طرح؛ صحنه؛ اوج یا قله داستان؛ قعر داستان (در صورت وجود) و نتیجه گیری باشد.
روش دیگر برای این کار، طراحی داستان زندگی خود فقط با استفاده از 3 ویژگی: مقدمه؛ متن و نتیجه گیری است.
هدف اصلی از آوردن مقدمه، تنظیم لحن داستان است. بدنه اصلی داستان هم باید بر روی نکته (های) کلیدی مورد نظر شما تمرکز کند. و در آخر، نتیجه گیری هم باید درسی که خواننده از این داستان آموخته است را مجددا به صورت خلاصه بیان کند.
2. برای روایت شخصی خود، هدف واضح و مشخصی تعیین کنید.
داستان زندگی شما باید بیانگر دیدگاه منحصر به فرد شما نسبت به زندگی باشد. این کار اصلا آسان نیست!
شما به عنوان یک نویسنده باید دیدگاه خود؛ نکات اصلی و مهمی که می خواهید خواننده با خواندن داستان زندگی شما بداند و همچنین لحن صدای خود را تعیین کنید.
بهتر است قبل از شروع تولید محتوا برای زندگی نامه، هدف واضح و مشخصی برای روایت خود در ذهنتان تعیین کنید.
آیا شما برای نوشتن داستان زندگی، از یک رویکرد جامع حمایت می کنید یا می خواهید تجربه عاطفی خود را برای افرادی که دوست دارند این تجربه را امتحان کنند، توصیف کنید؟
3. فقط نگویید! شما باید صحنه را به مخاطب نمایش بدهید!
وقتی صحبت از نوشتن داستان زندگی شخصی می کنیم، یعنی باید زندگی خود را به گونه ای روایت کنیم که خواننده خودش را به جای شما در آن لحظات و اتفاقات قرار دهد و تمام احساسات و عواطفی که شما در آن لحظه خاص از زندگی خود تجربه کردید را تجربه و احساس کند!
هرگز فراموش نکنید هنگام نوشتن داستان زندگی شخصی، نویسنده دو نقش دارد:
• نقش اول اینکه او باید قصه گو باشد؛
• و نفش دوم اینکه باید به عنوان یکی از شخصیت ها، در داستان حضور داشته باشد.
به عبارت دیگر، نحوه شکل گیری دیدگاه شما می تواند تأثیر زیادی بر بینش خواننده از طرح اصلی داستان شما داشته باشد.
یادتان باشد هرگز از کنار هیچ اتفاقی در داستان زندگی خود سریع عبور نکنید! شما نباید در توضیح اتفاقات و احساسات خود، کوتاهی کنید، چون این اتفاق در زندگی شما رخ داده است، پس، باید آن را به طور دقیق و قابل درک، به خواننده نشان دهید.
4. از کلمه ‘من’ استفاده کنید، اما زیاده روی نکنید!
بدیهی است که شما نویسنده و مالک داستان خود هستید، بنابراین می توانید از ضمیر اول شخص ‘من’ در متن داستان، استفاده کنید، اما مراقب باشید در استفاده از این کلمه افراط نکنید! چون این کار باعث می شود به خواننده این حس دست بدهد که داستان شما بیش از حد خودمحور و زاید است.
5. به زمان ها توجه کنید.
زمان، کلیدی برای درک محتواست.
روایت های شخصی اغلب، درباره اتفاقات و حوادثی که در زمان گذشته اتفاق افتاده است، صحبت می کنند، بنابراین بسیاری از نویسندگان، زمان گذشته را برای نگارش متن خود، انتخاب می کنند.
انتخاب زمان مناسب برای داستان، به شما کمک می کند تا صدای فعلی؛ صدای گذشته و خود شما که در حال روایت داستان هستید، برای خواننده قابل تفکیک باشد.
اگر داستان خود را به زبان حال می نویسید، باید دقت کنید که این زبان را در تمام طول داستان، ثابت نگه دارید.
6. نتیجه گیری خود را به شکلی راضی کننده بیان کنید.
شما باید به عنوان یک نویسنده حرفه ای در بخش نتیجه گیری، با ارائه صحنه ای جذاب و فراموش نشدنی، تیر خلاص را به مخاطب زده و رضایت او از خواندن داستان خود را جلب کنید!
بدنه محتوای شما باید داستان را به اوج برساند!
اشتباه نکنید! منظور این نیست که بدنه داستان شما حتما باید موضوعی باورنکردنی یا تکان دهنده باشد! بلکه اگر تنها بدنه به گونه ای نوشته شود که برداشت جالبی از داستان شما ارائه شود هم کفایت می کند.
لازم نیست در داستان خود آنچه را آموخته اید به خواننده بگویید، بلکه می توانید آنچه را که اکنون انجام می دهید را به شکلی کاملا جذاب و متفاوت بیان کنید.
این کار خیلی ساده و راحت و بدون انجام هیچ گونه تلاش مضاعفی، موجب درخشش اخلاقی داستان شما خواهد شد.
سخن آخر
شجاع باشید، شما هم می توانید داستان زندگی خود را بگویید.
روایت های شخصی همیشه محبوب بوده؛ محبوب هستند و محبوب خواهند ماند، چون مغز انسان ها ذاتا علاقه بسیاری به شنیدن و خواندن داستان دارد.
ما انسان ها همیشه عاشق خواندن در مورد زندگی دیگران و تعریف داستان زندگی خود هستیم، چون این کار باعث ایجاد رضایت و درک بهتر از دنیای اطراف، می شود.
روایت های شخصی از ما انسان های بهتر و موفق تری می سازد.
شما باید از صحبت درباره زندگی خود لذت ببرید! اگر می خواهید داستان زندگی خود را بنویسید، شما باید خالق باشید و بار دیگر خود را به عنوان یک شخصیت، خلق کنید!
لینک منبع: