نادیا مراد دختر ایزدی ول شده از دست داعش و دنیس موک‌وگه از جمهوری دموکراتیک کنگو روز جمعه، ۱۳ مهرماه، به طور مشترک به عنوان برنده جایزه صلح نوبل سال ۲۰۱۸ معرفی شدن.
آکادمی نوبل روز جمعه در بیانیه‌ای رسمی این دو برنده رو «به دلیل تلاش‌شون واسه پایان دادن به به کار گیری خشونت جنسی» در جنگ لایق این جایزه دونست.
به گفته آکادمی نوبل، دنیس موک‌وگه اهل کنگو «زندگی خود رو وقف دفاع از قربانیان خشونت جنسی در جنگ کرده» و نادیا مراد خود تماشاگر این نوع خشونت بوده و از خشونت و آزاری گفته که بر خود اون و زنان دیگه به دست داعش رفته.
نادیا مراد، یه زن یزیدی ۲۵ ساله از سنجار عراق می‌گوید:
براساس قوانین داعش یه زن پس از اسیر شدن غنیمت جنگی هستش.
اونو تو یه سلول قرار داده و بعد مورد تجاوز قرار میدن.
داعش بعد از اشغال روستای کوجو در عراق خیلی از اهالی و از جمله مادر و ۶ داداش نادیا رو به قتل رساند و این دختر جوون رو به اسارت گرفت. نادیا مراد گفته که در زمان اسارت مورد تجاوز گروهی و مورد شکلای جور واجور شکنجه و آزارها قرار گرفته.
مبارزان گروه دولت اسلامی (داعش) در زمان حضور خود در عراق، صدها زن و دختر ایزدی رو به بردگی جنسی کشیدن.
اما حالا خوبیش اینه تلاش نادیا واسه پایان بخشیدن به این وضعیت اسف‌بار ثمربخش بود و اون تونست بعد از یه مدت از چنگ داعش فرار کرده و خودشو به یه مکان امن برسونه.
اون پس از این که موفق به فرار از دست داعش شد (نوامبر ۲۰۱۴ میلادی)، مقابله‌ای رو واسه پایان دادن به قاچاق آدم شروع کرد.
همه هدف این دختر جوون که وقتی برده جنسی بوده، آگاه کردن قربانیان قاچاق آدم به‌خاص پناهجویان، زنان و دخترانه.
نادیا مراد اولین بار در آذر ماه سال ۱۳۹۴ سخنرانی پر قدرتی رو در سازمان ملل در مورد تجاوزات داعش به زنان و تجربیات خود از زمان اسارت ایراد کرد.
در شهریور ۱۳۹۵ هم به اولین سفیر قصد پاک سازمان ملل در موضوع «کرامت بازماندگان قاچاق آدم» تبدیل شد.
نادیا مراد هم اینکه در طرحای بین المللی مختلفی در مورد افزایش آگاهیای عمومی درباره مشکلات خیلی زیاد قربانیان قاچاق شرکت کرده.
نادیا مراد
چیزی که زنان ایزدى و ترکمان و مسیحى در این سال‌ها تجربه کردند نه فقط زندگى اونا که خونواده و جامعه‌شون رو نیز از این رو به اونو کردهه. حالا بسیارى از این زنان روایت نگفته‌اى دارن که هنوز تابوه و اون کودکانى هستن که از تجاوز نیروهاى داعش بدنیا اومده‌ان و سرنوشت‌شون در هاله‌اى از ابهامه.
این امیدواری هست که این جایزه بتونه راه رو براى روشن شدن بسیارى از نکات دیگر میراث تاریک و زخم‌هاى به جا مونده از داعش باز کند. زخمى که شاید نسل‌ها براى التیامش زمان لازمه.
دنیس موک‌وگه، دکتر متخصص زنان اهل کنگو
این وسط تلاش‌های بی‌معطلی و همیشگی دکتر دنیس موکویگی هم مورد تقدیر قرار گرفته. موکویگی یه دکتر ۶۳ ساله اهل جمهوری دموکراتیک کنگوه. اون همیشه در خط مقدم کمک به زنان قربونی خشونت‌های جنسی و درمان آسیب‌های به وجود اومده به وسیله تجاوزات گروهی قرار داره.
دنیس موکویگی واسه این فعالیت‌های بشردوستانه هم جوایز بین‌المللی خیلی از سازمان‌های جورواجور دریافت کرده. از جمله می‌توان به جایزه اولاف پالمه، لژیون دونور (شوالیه)، جایزه ساخاروف، جایزه نوبل آلترناتیو، و جایزه سازمان ملل متحد در مورد حقوق بشر اشاره کرد.
دنیس موک‌وگه و همکارانش در کنگو نزدیک به سیصد هزار قربونی تجاوز رو مورد درمان قرار داده‌ان و تجربیات زیادی در مورد درمان صدمات به وجود اومده به وسیله خشونت‌های جنسی دارن.بخاطر این رئیس کمیته نوبل گفته اون و نادیا مراد در جنگ علیه اینجور جرایمی «نقشی حیاتی» داشته‌ان.
در کنگو از خشونت جنسی همراه با وحشیگری غیر عادی به عنوان یه اسلحه جنگی استفاده می‌شه. تجاوز گروهی رواج داره و بعضی وقتا از قنداق تفنگ در این کار استفاده می‌شه.
یه زن ۱۵ ساله اهل کنگو که مورد خشونت جنسی جنگی قرار گرفته می‌گوید: «اونا زیادی به من تجاوز می‌کردن، به جایی رسیدم که دیگه درد رو حس نمی‌کردم.»
این در حالیه که تخمین زده می‌شه روزانه ۱۴ زن در جمهوری دموکراتیک کنگو مورد تجاوز قرار می‌گیرند.
انتخاب دو برنده از بین فعالان مقابله با خشونتای جنسی واسه دریافت جایزه صلح نوبل در حالی صورت میگیره که موارد زیاد آزار و تجاوز جنسی سونامی وار طی دو سال گذشته میدونای مختلفی چون هنر، سیاست و ورزش رو در جوامع انسانی در بر گرفت و دلیل شد تا موجی از انزجار تحت کمپین MeToo# (من هم همینطور) به صورت هماهنگ و سراسری فکرا عمومی جهان رو تحت تاثیر خود بذاره.
بریت ریس اندرسون با اشاره به این موضوع گفت: «جنبش می تو و جنایات جنگی از یه جنس نیستن، اما هر دو یه نقطه مشترک دارن که یعنی جدی گرفتن و اهمیت دادن به رنج و مشکلات زنان، دیدن و برملا کردن سوء کاربرده ها و به شکلی عمل کردن که زنان بر شرم و حیا پیروز شدن و از چیزی که بر سرشون اومده صحبت کنن.»